◊ Nereden bağlanıyorsunuz?
– Cleveland, Chagrin Falls’tan bağlanıyorum.
◊ “Temel İçgüdü”de Sharon Stone oynamasaydı, sinema yeniden tıpkı etkiyi yaratır mıydı sizce?
– Sharon olmadan sinemanın birebir olacağını düşünmüyorum. Sharon mükemmeldi, şahaneydi. Onda ‘sevimli kız’ kalitesi var. Bir çeşit karanlık tarafı da var. Sinemadaki performansı eleştirildi, küçümsendi. Zira cinsel seviyede çok cüretkâr bir roldü. Sinemanın onun için ne kadar değerli olduğunu ve rolü için nasıl çalıştığını anlatabilmem mümkün değil. Sharon’ın kitabını okudum. Altın Küre’de adaylığı okunurken seyircinin alay ettiğini yazmış. Buna çok üzüldüğünü anlatmış. Bunları hak etmedi. Halbuki sinema hâlâ internette trend ve sahiden çok izleniyor. Meskene gelen çeklerden hâlâ ilginin çok büyük olduğunu söyleyebilirim.
◊ Sharon Stone üzere topluma karşı kendini savunma hamasetini gösteren bayanlar konuştukları vakit, kesimde bir aşağılama havası oluşuyor. Neden sizce? Bu mevzudaki fikrinizi merak ediyorum…
– Bence bayanlar genel olarak, hoş olsun ya da olmasın, açık kelamlı olduklarında militan hale getiriliyor. Ben de hakikaten aşağılandıklarını düşünüyorum. Hâlâ açık kelamlı, güçlü, iradeli bayanlardan hoşlanmayan bir toplumda yaşıyoruz. Bu yüzden “Me Too” hareketinin harikulade gerekli olduğunu ve ülkeye büyük bir yardımda bulunduğunu düşünüyorum. Hoş bayanlar daha büyük amaç. Unutma; beşerler farklı düzeylerde baskı görüyor…
SHARON ONU BENİM YARATTIĞIMI SÖYLÜYOR
◊ Sharon Stone ile görüşüyor musunuz?
– Sharon’la düzgün arkadaşız. Bazen latife yapıyor ve onu benim yarattığımı söylüyor. O kadar eşsiz ve dinamik bir yaratık ki, onu benim yaratmam mümkün değil. Fakat onun için âlâ bir karakter yazdım, bunu söyleyebilirim.
◊ Stone çok yüksek bir IQ’ya sahip, o denli değil mi?
– Evet, çok zeki. Birçok kere onun yüksek IQ’sunun kurbanı oldum. (Gülüyor) O yüzden çok uygun biliyorum zekasını.
Sharon Stone, bu sinemaya bir gecede yıldız oldu.
13 GÜNDE YAZDIM 4 MİLYON DOLARA SATTIM
◊ “Temel İçgüdü”nün yazım öyküsünü anlatır mısınız?
– 13 günde yazdım. Sabah 03.00’te uyanır, diyalog satırlarını yazardım. Hiç o kadar süratli yazmamıştım. 13’üncü gün o zamanki menajerim Guy McKelwey’e senaryoyu yolladım. Birinci ismi “Basic Instinct” (Temel İçgüdü) değildi. “Love Hurts” (Aşk Acıtır) ismini vermiştim. Şam’a gidiyordum. Kapıdan çıkarken başımda çakan bir şimşek “Adını ‘Temel İçgüdü’ olarak değiştir” dedi. İsmini değiştirdim, sonra senaryoyu tekrar yolladım. 3 gün içinde de 4 milyon dolara sattım.
18 sinema, 30 küsur senaryo ve 7 kitap yazdım. Sokak hatalarını yazdığım yıllar ve Rolling Stone mecmuasında çalıştığım yıllar, birbirinden farklı karakterleri hayatıma kattı. Farklı kıssalar yazmayı seviyorum. Çocuklar için yazdığım şeyler de var. “Jade”, “Jagged Edge” ve “Basic Instinct” daha karanlık olanlar. Birinci evliliğimin dağıldığı devirlerde daha karanlık modüller yazdım galiba…
◊ Ben de öykülerinizin bu karanlık tarafını soracaktım. Glenn Close ve Jeff Bridges’in başrolü paylaştığı “Jagged Edge” sineması mesela. Tekrar sosyetik biri ve tekrar cinayet var… Cinayet, hoş bayan ve gizem mevzularına karşı özel bir ilgi mi var?
– Bu bahislere düşkünüm. Yıllar boyunca bunun hakkında çok düşündüm… Gençken The Cleveland Plain Dealer gazetesi için muhabirlik yapmıştım. Öncesinde Daily Journal Herald için birkaç yıl sokaklarda işlenen hatalar hakkında haberler yaptım. Ve o süreçte birçok polisle tanıştım, kimileriyle çok yakınlaştım.
Çok karizmatik, cazip ve zeki bir polis vardı. Üç farklı olaya karışmıştı. Üç kişiyi vurmuştu. Vurduğu insanlardan ikisi ölmüştü. Lakabı “Ateşçi”ydi. Onu tanıdıkça ateş etmekten hoşlandığını anlamaya başladım. Ve bahis başıma yapıştı. Çabucak çabucak tıpkı vakitlerde, benden yaklaşık 10 yaş büyük bir bayanla ilgim oldu. Hoştu. Zeki ve manipülatif bir bayandı. Manipülasyondan, hem entelektüel seviyede hem de cinsel seviyede zevk alıyordu. Bu iki farklı karakter başımda birleşti ve öykülerimde tesirli oldu.
HAKİKATEN YOKSUL BÜYÜDÜM SENARYOLARDAN SERVET KAZANDIM
◊ “Temel İçgüdü”nün senaryosu ile rekor seviyede bir fiyat aldınız. Meğer senaryo müelliflerine yüksek fiyatların ödenmediği yıllardı, değil mi?
– Hakikaten yoksul büyüdüm. Mülteci gemimiz New York’a vardığında Milletlerarası Yardım Örgütü’nün verdiği toplam 5 dolarımız vardı. Ben hiç karpuz yememiştim. Babam ise karpuzu çok severdi. Müttefik işgali altındaki Avusturya’da mülteci kampında yaşadık ve kampta karpuz yoktu. Babam bir gün “Sana karpuz alacağım” dedi. Satıcı karpuzun 4 dolar 50 cent olduğunu söyledi. Elimizde bir anda 50 cent kaldı…
Senaryo yazarlığına başladığımda bir senaryo için aldığım 100 bin dolar benim için servetti. Sonra daha büyük paralar gelmeye başladı. 500 bin dolar, o vakitler bir senaryo için rekor fiyattı. Birinci senaryolarımdan “Big Shots”ı yeterli fiyata satmıştım. O parayı hayal bile edemezdim. Sonra “Temel İçgüdü”. Daha sonrasında da 3-4 milyon dolara sattığım senaryolarım oldu. Mucizeviydi, gerçek değil üzereydi.
HOLLYWOOD’LA NASIL BAŞA ÇIKACAĞIMI BATI YAKASI’NDA ÖĞRENDİM
◊ Hollywood’daki zorbalıklara karşı dayanma gücünüzü konuşalım biraz da. Hollywood egosuyla nasıl başa çıkılır?
– Hollywood’la nasıl başa çıkılacağına dair en büyük eğitimi Batı Yakası’nda, Cleveland’da bir mülteci bölgesinde büyüyerek aldım. Güç bir mahallede büyüdüm. Mülteci olduğum için bana birçok şey söylendi. Bu ezilmişlik bana mazlumlara, siyahlara, Musevilere, eşcinsellere karşı ömür uzunluğu sürecek sevgi verdi.
Bana Hollywood’la nasıl başa çıkacağımı öğreten asıl olaya gelince… Her sabah Nate’s Diner denilen bir yerden geçmek zorundaydım. Bütün garip adamlar orada takılırdı. Beni iki lisanlı Macaristan okuluna götürecek otobüse binmem için oradan geçmem gerekiyordu. Orada bu adamlarla savaşmak zorundaydım. Pazarlık edemezdim, bazen dövülürdüm. Müzakere ile savaşmayı, birleştirmeyi orada öğrendim. Bu temelde lakin farklı formlarda bir Hollywood mesleğim oldu…
Başrollerini Sharon Stone ve Michael Douglas’ın paylaştığı “Temel İçgüdü”, varlıklı bir rock yıldızının vahşice öldürülmesini araştıran dedektif Nick Curran’ın baş kuşkulu Catherine Tramell ile yaşadığı ateşli bağlantıyı anlatıyor.
AMERİKALI OLMANIN YOL GÖSTERİCİLERİ: BEYZBOL, KIZLAR VE ROCK’N ROLL
◊ Rock’n roll’un süper olduğu periyotta Rolling Stone mecmuasının kıdemli editörüydünüz. Maceranız nasıl başlamıştı?
– Çocukken rock’n roll’a âşık olmuştum. Bu ülkeye geldiğimde İngilizce bilmeyen bir Macar çocuktum. Amerikalı olmanın yol göstericilerinden biri beyzbol, başkası Amerikalı kızlar, üçüncüsü de rock and roll’du.
Elvis, Jerry Lee Lewis ve Richie Havens üzere insanlara hayrandım. Bir müddet DJ olarak çalıştım. Bu beni Rolling Stone mecmuasına yönlendirdi. 1971’de oraya gittiğimde mecmua “yeni gazetecilik” dedikleri şeyin özüydü.
Kurgu öğelerini kurgu dışı öğelerle birleştiren asi bir gazetecilik biçimiydi. Cleveland’da büyüyen Macar çocuk bir anda kendini Rolling Stone mecmuasında buluyor! “Bu nasıl bir dünya” dedim. Bir gün ofise gittim, büyükanne gözlüklü bir adam yazı okuyordu; Mick Jagger oturmuş benim yazılarımı okuyordu!
◊ Sonra?
– Senaryo yazmaya başladım ve başarılı oldum. Bir gün Memphis’e gittim. Jerry Lee Lewis’in orada küçük bir kasabada yaşadığını öğrendim. Sürücüme “Onunla tanışmayı çok isterim” dedim. Sürücüm, “Tom Cruise da onunla tanışmak istiyor, Danny DeVito da. Herkes Jerry Lee Lewis ile tanışmak istiyor, bu yüzden fazla bahtın olduğunu sanmıyorum” dedi. “Git sor” dedim. Jerry “Temel İçgüdü’yü yazan adamla tanışmak istiyorum” dedi. 2 saatlik keyifli bir buluşma oldu. Hayallerimin doruk noktası gibiydi!
GÜÇLÜ BAYANLARI DAİMA SEVMİŞİMDİR
◊ “Temel İçgüdü” ve “Showgirls” filmleriniz vizyona girdiğinde basını ikiye böldü. Bir kısım “cinsiyetçi” olarak yorumladı, başka kısım bayanlara özgürlük verdiğinizi, onları özgür bıraktığınızı söyledi. Siz ne düşünüyorsunuz?
– Mükemmel bir soru. Güçlü bayanları her vakit sevmişimdir. Karizması olan ve kendi ayakları üzerinde durabilen insanları severim. Benimle tıpkı düşünmeyenlerin fikirlerinden korkmuyorum. Aslında o fikirler bana yardımcı oldu. Gurur duyduğum şeylerden biri; vaktimizin en âlâ aktrisleri benim sinemalarımda oynadı.
